„Paralele”, to inicjatywa Fundacji Analog polegająca na upowszechnianiu Teatru Formy, aktywizacji i promocji środowiska artystów lalkarzy. W ramach akcji powstało kilkanaście małych premier, stworzonych przez aktorów – twórców lalkowych. Na ich podstawie powstał viedo – spektakl.
Ul. Koronna 20/20, Kwarantanna w osiedlowym bloku. Świat się zatrzymał, czas zlewa się jedno. Wszystko niby jak w życiu: ograniczenia, maseczki, dezynfekcja, dzień, noc, drzwi do mieszkań, winda, szczekające psy, ogłoszenia sąsiadów na klatce schodowej. Mieszkanie staje się twierdzą, odległą planetą. W pewnym momencie dopada uczucie ogromnej ciekawości i potrzeby sprawdzenia, co jest dalej, za ścianą, poza grawitacją. Poznajemy świat zupełnie niezwykły – w jednym mieszkaniu żyje wampir, w innym ćma, a w jeszcze kolejnym dwie wszechwiedzące głowy. Jeden człowiek został zrodzony z papieru, inny ze sznurka, a kolejny z pozostałości w śmietniku. Czy Ty znasz swojego sąsiada? Chcesz poznać jego tajemnice? Paralele to ponad godzinna opowieść o mieszkańcach – lalkach, których przygody, problemy, ważne sprawy – chociaż wydają się nie z tego świata – są bliskie nam wszystkim.
Twórcy:
Koncepcja i montaż: Marek Zimakiewicz
Dramaturgia: Elżbieta Chowaniec
Muzyka: Sambor Dudziński
Oprawa graficzna: Elżbieta Gądek
Twórcy etiud:
Malwina Czekaj
Anna Andrzejewska
Olimpia Bogusz
Izabela Zachowicz
Wojciech Stachura
Paweł Kuźma
Igor Fijałkowski
Dominika Kaczmarek
Karolina Martin
Teresa Kowalik
Gabriela Jaskuła
Kinga Matusiak- Lasecka
Łukasz Batko
Marcin Tomkiel
Jakub Kowalczyk
Maciej Owczarek
Maja Bartlewska
Miłosz Konieczny
Marek Zimakiewicz
Klaudia Cygoń
Paweł Majchrowski
Idea
Kwarantanna. Oto nagle, cały świat pozbył się alternatywy. Przez pewien czas nie możemy się spotkać, podróżować, nawet spacerować. Tak jak wtedy, kiedy np. złamiesz nogę. Tyle że teraz cały świat w jednym czasie złamał nogę. Jesteśmy w tym wszyscy, i choć całkiem specyficzna, to jednak powstała silna więź międzyludzka, globalna. Nagle nasza praca, twórczość, kreatywność zostały wystawione na próbę, ale póki żaden wirus nie paraliżuje sieci, działamy za jej pośrednictwem. Dlatego Tworzymy akcję on-line, której finałem będzie spektakl Teatru Nowej Formy.
Ograniczenia
To temat, który może być szeroko rozumiany zarówno formalnie jak i znaczeniowo. Ograniczenia w głowie lub związane z przestrzenią, Ciałem, Językiem, Formą, Innymi ludźmi. Interpretacja tego hasła inspirowała twórców do własnej wypowiedzi, wykonania lalki, zbudowania własnej scenografii, napisania monologu lub utworu muzycznego. Każda z etiud została zrealizowana i nagrana własnoręcznie przez każdego artystę w różnych miejscach Polski. Naszym narzędziem jest lalka którą traktujemy z ogromną wrażliwością. To ona jest w centrum, a wycofany animator jest skromny i czuły. To szczególnie ważne, w dzisiejszych głośnych, ekstrawertycznych czasach, skupionych na ego. Nie chcemy tworzyć moralizatorskich lub krytycznych głosów, ale zbudować metaforę, lustro, w którym widz może się przejrzeć. Przykład czerpiemy między innymi z dziedzictwa polskiej kultury, odwołując się do klasyki polskiego kina. Inspiracją stają się kultowe sceny, między innymi takie jak fragment przedstawienia lalkowego z filmu „Podwójne życie Weroniki” Krzysztofa Kieślowskiego
Hasło i Akcja Paralele jako połączenie, porównanie cech analogicznych inspiruje nas do łączenia jednostek i środowisk. Kreowanie przestrzeni do dialogu poprzez sztukę, która ma szansę przeciwdziałać nasilającej się antagonizacji społeczeństwa. Teatr lalek często kojarzony z rozrywką, ale nie pozbawiony głębi jest w stanie odnieść się do spraw trudnych z lekkim dystansem i pokazać jak uczynić świat lepszym. Pragniemy, aby wydarzenie przyczyniło się do wsparcia i integracji środowiska lalkarskiego, zarówno debiutantów, aktorów etatowych, jak i niezależnych twórców w całym kraju. Stworzymy przestrzeń do osobistej wypowiedzi aktora jako twórcy, co rzadko zdarza się w teatrze instytucjonalnym. Przyszłościowe cele wiążą się z utworzeniem pierwszego cyklicznego festiwalu Teatru formy on-line, co dzięki otwartej formule i zdrowemu duchowi rywalizacji przyczyniłoby się do zwiększania poziomu artystycznego. Dostępność wydarzenia będzie motywowała do pracy nieśmiałych i spontanicznych twórców, promowała aktywne i kreatywne postawy solistów lalkarzy.
Idea
Kwarantanna. Oto nagle, cały świat pozbył się alternatywy. Przez pewien czas nie możemy się spotkać, podróżować, nawet spacerować. Tak jak wtedy, kiedy np. złamiesz nogę. Tyle że teraz cały świat w jednym czasie złamał nogę. Jesteśmy w tym wszyscy, i choć całkiem specyficzna, to jednak powstała silna więź międzyludzka, globalna. Nagle nasza praca, twórczość, kreatywność zostały wystawione na próbę, ale póki żaden wirus nie paraliżuje sieci, działamy za jej pośrednictwem. Dlatego Tworzymy akcję on-line, której finałem będzie spektakl Teatru Nowej Formy.
OGRANICZENIA
To temat, który może być szeroko rozumiany zarówno formalnie jak i znaczeniowo. Ograniczenia w głowie lub związane z przestrzenią, Ciałem, Językiem, Formą, Innymi ludźmi. Interpretacja tego hasła inspirowała twórców do własnej wypowiedzi, wykonania lalki, zbudowania własnej scenografii, napisania monologu lub utworu muzycznego. Każda z etiud została zrealizowana i nagrana własnoręcznie przez każdego artystę w różnych miejscach Polski. Naszym narzędziem jest lalka którą traktujemy z ogromną wrażliwością. To ona jest w centrum, a wycofany animator jest skromny i czuły. To szczególnie ważne, w dzisiejszych głośnych, ekstrawertycznych czasach, skupionych na ego. Nie chcemy tworzyć moralizatorskich lub krytycznych głosów, ale zbudować metaforę, lustro, w którym widz może się przejrzeć. Przykład czerpiemy między innymi z dziedzictwa polskiej kultury, odwołując się do klasyki polskiego kina. Inspiracją stają się kultowe sceny, między innymi takie jak fragment przedstawienia lalkowego z filmu „Podwójne życie Weroniki” Krzysztofa Kieślowskiego
Hasło i Akcja Paralele jako połączenie, porównanie cech analogicznych inspiruje nas do łączenia jednostek i środowisk. Kreowanie przestrzeni do dialogu poprzez sztukę, która ma szansę przeciwdziałać nasilającej się antagonizacji społeczeństwa. Teatr lalek często kojarzony z rozrywką, ale nie pozbawiony głębi jest w stanie odnieść się do spraw trudnych z lekkim dystansem i pokazać jak uczynić świat lepszym. Pragniemy, aby wydarzenie przyczyniło się do wsparcia i integracji środowiska lalkarskiego, zarówno debiutantów, aktorów etatowych, jak i niezależnych twórców w całym kraju. Stworzymy przestrzeń do osobistej wypowiedzi aktora jako twórcy, co rzadko zdarza się w teatrze instytucjonalnym. Przyszłościowe cele wiążą się z utworzeniem pierwszego cyklicznego festiwalu Teatru formy on-line, co dzięki otwartej formule i zdrowemu duchowi rywalizacji przyczyniłoby się do zwiększania poziomu artystycznego. Dostępność wydarzenia będzie motywowała do pracy nieśmiałych i spontanicznych twórców, promowała aktywne i kreatywne postawy solistów lalkarzy.
Zdjęcia
Filmy
„Paralele”
Spektakl teatru formy online. Inicjatywa łącząca twórców powstała w ramach programu Kultura w sieci. W ramach akcji powstało kilkanaście małych premier, stworzonych przez aktorów – twórców lalkowych z całej Polski. Na ich podstawie powstał viedo – spektakl.
Koncepcja i montaż: Marek Zimakiewicz
Dramaturgia: Elżbieta Chowaniec
Muzyka: Sambor Dudziński
Oprawa graficzna: Elżbieta Gądek
PARALELE – Rozmowa z Twórczyniami i Twórcami.
PARALELE – TRAILER
Etiudy
„Gama”
autor: Marcin Tomkiel
Życie daje prezent każdemu z nas. Gamę możliwości, spektrum wyborów i dozę odrzucenia. Ten, kto w jednym momencie wspina się na wyżyny wysokiego C, w kolejnym może śpiewać już tylko basem.
„To nie rekreacji kwestia”
Koncepcja, realizacja, tekst: Teresa Kowalik
Bit: Andrzej Zawieracz
Lalka: Teresa Kowalik, Krzysztof Kowalik
Zdjęcia: Marek Zimakiewicz
Gdy me myself and I już mi mocno nie wystarcza i lecę na Ciebie jak szarańcza. Wprost to nadwyżkami nazwać trzeba. Gdyby było to tak proste, gdybym myśli miała ostre… Gdyby… Ale jest jak jest. Lockdown i przymusowa samotność. Nikt nie śpi a budzą się demony.
„Księżniczki”
Reżyseria, Scenariusz, Lalki, Montaż: Wojciech Stachura
Zdjęcia: Nicolas Marin
Muzyka: Sambor Dudziński
Raz, dwa, trzy księżniczką będziesz…
„Lemniskata”
Pomysł i wykonanie – Olimpia Bogusz i Izabela Zachowicz
Montaż, realizacja, konsultacja reżyserska – Rafał Derkacz
Zdjęcia: Marek Zimakiewicz
Czułość jest spontaniczna i bezinteresowna, wykracza daleko poza empatyczne współodczuwanie. Jest raczej świadomym, choć może trochę melancholijnym współdzieleniem losu. Czułość jest głębokim przejęciem się drugim bytem, jego kruchością, niepowtarzalnością, jego nieodpornością na cierpienie i działanie czasu.
Pojawia się tam, gdzie z uwagą i skupieniem zaglądamy w drugi byt, w to, co nie jest „ja”.
~ Olga Tokarczuk
„Może kiedyś.”
Koncepcja, realizacja: Maciej Owczarek
Podziękowania dla pracowni Teatru Maska w Rzeszowie, Marta Ożóg, Piotr Karp
muzyka: Sambor Dudziński
To co nas zazwyczaj ogranicza to blokady, które nakładamy sami na siebie.
„Winda”
koncepcja, realizacja: Miłosz Konieczny
zdjęcia: Marek Zimakiewicz
Alfred za sprawą niefortunnych zdarzeń, przenosi się w czasy swojej młodości. Odrzucając ograniczenia szykuje się do występu. Czy chociaż w sennej rzeczywistości uda mu się zrealizować długo skrywane marzenie?
„Wsobek”
Koncepcja, realizacja: Karolina Martin
Animacja: Magdalena Słowik
Zdjęcia: Marek Zimakiewcz
Etiuda w metaforyczny sposób opowiada o tym, że nawet w samotności i zamknięciu, możemy otwierać się i eksplorować swój wewnętrzny świat, który kryje niejedną tajemnicę. Podążanie za wewnętrznym głosem, odwaga w wyruszeniu w nieznane pozwala nam poznać swoje wewnętrzne dziecko, żyć w zgodzie z rzeczywistością i wyrywa nas z osamotnienia, bo sami dla siebie stajemy się „obecnością”.
„Ciemniej”
Malwina Czekaj, Anna Andrzejewska
Lalka: Katarzyna Staniewska
muzyka: Sambor Dudziński
zdjęcia: Marek Zimakiewicz
Życie w pojedynkę nigdy jej nie przerażało.
Choć czasem brakowało kogoś, kto zamiast niej zrobiłby herbatę. Z kim można by było porozmawiać o tym, co się usłyszy w radiu. Dzięki komu nie trzeba zamykać drzwi na klucz, gdy idzie się wyrzucić śmieci.
„Wizjer”
Koncepcja, realizacja: Marek Zimakiewicz
Animacja: Miłosz Konieczny
Głos: Helena Rzeźniczak, Teresa Zimakiewicz
Czas opuścić swoją ciasną planetę, czas wyjść z szafy, odciąć pępowinę.
Nie musisz być kłębkiem nerwów.
„Imaginacje”
koncepcja realizacja: Maja Bartlewska
zdjęcia: Krzysztof Kuźnicki
muzyka: Sambor Dudzuński
Czy nie jest tak, że najgorsze potwory tworzymy sami w swojej głowie?
„Śmieciuj”
Pomysł, realizacja, animacja, montaż: Paweł Kuźma
Kamera, światła: Igor Fijałkowski
Lalki i scenografia: Igor Fijałkowski
„To co dla innych jest niepotrzebnym odpadem, dla niego jest esencją życia.Sensem istnienia.Sublimacją bytu.
Poznajcie Śmieciuja!”
„Sam”
Koncepcja, realizacja: Jakub Kowalczyk
Tekst: Anna Wieczorek, Jakub Kowalczyk
Zdjęcia: Marek Zimakiewicz
„Znowu dzień. Znowu Ty. Jeszcze tu jesteś.
Słuchasz, ale nie słyszysz. Patrzysz, ale nie widzisz. Czekasz, ale wiesz że nie ma na kogo. Nikt już nie przyjdzie. Nie może przyjść. Nie ma nikogo.
Ty jesteś.
Jeszcze tu jesteś.”
„Martwy punkt”
Pomysł: Kinga Matusiak-Lasecka
Animacja: Kinga Matusiak-Lasecka, Gabriela Jaskuła
Nagranie: Daniel Lasecki
muzyka: Sambor Dudziński
Poprzez historię opowiedzianą w etiudzie chciałam zwrócić uwagę na konsekwencje związane z brakiem podjęcia decyzji, nieumiejętnością stanięcia w prawdzie i zawalczenia o siebie. Mam wrażenie, ze wiele ludzi, kiedy coś ich przerasta zamiast poszukać rozwiązania tkwi w jednym punkcie nawet latami. Jesteśmy w stanie zatrzeć coś i udawać ze nic się nie stało, niestety problemy same się nie rozwiązują i może przyjść moment, kiedy może już być za późno
„Lekcja latania”
Scenariusz, scenografia, reżyseria, animacja, montaż: Igor Fijałkowski
Nagranie i montaż: Paweł Kuźma
Wykonanie lalki i scenografii: Igor Fijałkowski, Grzegorz Fijałkowski
muzyka: Sambor Dudziński
Często droga do celu jest kręta i zawiła.
Pokonując ją możemy kierować się wiarą, determinacją, strachem czy niepokojem.
Czeka na nas mnóstwo złotych rad i wiele przestróg bardziej doświadczonych osób.
Jednak pamiętajmy, że ograniczenia powstają tylko w naszej głowie.
A nie ryzykując nigdy nie dojdziemy na szczyt.
„Utkani”
reżyseria i montaż: Dominika Kaczmarek
kamera: Łukasz Kaczmarek
Nieporadny pająk stara się ze wszystkich sił zrobić to, do czego czuje, że jest stworzony – utkać sieć by móc polować na muchy. Na horyzoncie właśnie pojawia się jego potencjalna ofiara. Nasze ograniczenia zmuszają nas do szukania różnych rozwiązań, a drogi którymi do nich dochodzimy bywają zaskakujące.
„Samoświadomość”
Scenariusz i reżyseria: Łukasz Batko
Animacja: Masza Lesiak-Batko i Łukasz Batko
Zdjęcia: Piotr Osak
Montaż i udźwiękowienie: Łukasz Batko
Wykonanie lalki: Łukasz Batko i Ryszard Batko
Muzyka: Sambor Dudziński
Czym jest wolna wola?
Czy poznając samego siebie stajesz się bardziej świadomy?
Może świadomość własnych ograniczeń jest dla ciebie ciężarem?
A gdybyś mógł cofnąć czas, to czego nie chciałbyś się dowiedzieć?